Dramat Jana Augusta Kisielewskiego przedstawiający życie rodzinne na przełomie wieków XIX i XX.

Antoni Relski jest młody, zdrowy i zdolny - świat stoi przed nim otworem. Studiuje, tworzy, dyskutuje z przyjaciółmi studentami i, co najważniejsze, zakochuje się w pięknej Stefie. Pozwala sobie jednak na mały błąd, na drobny na pozór przejaw słabości: gdy przychodzi do niego naiwna i prosta, do szaleństwa w nim zakochana Zosia, on pozwala jej ze sobą zostać.

Zosia gotuje, sprząta, posłusznie wypełnia każde jego polecenie, otacza go bezwarunkową miłością, aż Relski zaczyna się od tego dusić. Poznaje gorycz nędzy, której nie osładza miłość ani nadzieja. Wstydzi się kochanki, która nie dorównuje mu umysłem i pozycją społeczną, ale nie może tak po prostu pozbyć się dziewczyny, która z miłości do niego zrezygnowała z rodziny, przyjaciół i dobrego imienia. Do tego jeszcze jest świadomy, że wiążąc się z kobietą, której nigdy nie kochał, utracił prawo do zabiegania o zakochaną w nim Stefę...

Dramat ten wciąga i porusza do głębi. Napisany został co prawda ponad sto lat temu i zawiera mnóstwo nieaktualnych i trudnych dziś do zrozumienia aluzji politycznych, ale sama historia słabego mężczyzny, który nie potrafi poradzić sobie z sytuacją, w którą sam się zapędził, jest z pewnością wciąż równie żywa, co sto lat temu. Jak każdy dramat, lepiej prezentuje się na scenie niż w książce, ale na pewno nie zawiedzie oczekiwań nikogo, kto się z nim zapozna.